Tijdloze tuin? Vraag het me niet.

16 september 2016

Al 45 jaar ga ik met de tijd mee. Dat is niet echt een keuze, eerder een gunst. En het moet, want anders raak je uit de tijd. En als je eenmaal uit de tijd bent, dan ben je er niet meer. Dus tijd doet er alleen toe als je erbij bent en tijdloos zijn is natuurkundig onmogelijk. Je kunt wel geloven in een tijdgeest, die kan je terug voeren naar andere tijden. Vooruit in de tijd is echter moeilijk, dat is alleen weggelegd voor een strenggelovige, zoals de tuinman.

De tuinman plant met het oog op de toekomst. Wat hij vandaag plant is morgen gegroeid, het is zelfs mooier geworden. Feitelijk is iets iets levend planten het enige nuttige wat je in je leven kan doen. Al het andere wat je doet wordt per direct gevangen door de tijdgeest en is aan verval onderhevig. Ironisch is het wel zo dat je eigenlijk niets hoeft te planten, er groeit namelijk altijd vanzelf iets als je gewoon afwacht. Wat dat betreft is de tijdgeest vooral een leuk speelkameraadje voor de tuinman. Ze spelen samen met de seizoenen al jaren vooruit.

Vraag me dus nooit een tijdloos tuinontwerp te maken. Dat zou een doodsteek zijn. Een tuin moet juist leven en jij moet erbij zijn. Na een tijdje moet je het kunnen veranderen en aanpassen. Het moet kunnen groeien en met jouw tijd mee gaan.

Hoe ambachtelijk hovenier of tuinman ook klinkt het is het meest futuristische beroep wat er bestaat. En daarmee ook het duurzaamste beroep. Dat wordt vaak verkeerd begrepen. En het gaat dan ook steevast mis als vak vreemde mensen zich met de tuin gaan bemoeien en duurzaam helemaal anders gaan uitleggen. Dan wordt het een gevecht tegen de tijd. Het moet dan langer mee gaan en mooier blijven, kleurgarantie 10 jaar. En het moet goed vast gemaakt worden zodat het heel lang blijft zoals het is. Dieper, harder, sterker, dikker, steviger, dichter enzovoort. Dan zal het je tijd wel duren…misschien.

Nee, maak een levende tuin, dan blijf je bij de tijd.
Want ik heb het al vaak gezegd; “een tuin met een hart, klopt altijd”.

www.bladgoud-tuinen.nl

Schoffelen is zó 2015,

Zeg het maar gewoon hardop. Schaam je niet. Ik heb er begrip voor. Wacht..ik zal je helpen, je hebt een hekel aan schoffelen, toch? Bijna elk gesprek met een nieuwe klant eindigt met de opmerking; “wel graag een beetje onderhoudsarm, als het kan”. Zo'n tuin is hartstikke leuk maar je moet er niet te veel werk mee hebben, vinden de meeste mensen tegenwoordig. Ik ben het daar helemaal mee eens. Je hebt de tuin hoofdzakelijk voor het plezier van jezelf of het gezin. Misschien ook voor wat praktische zaken zoals, was ophangen, plek voor afvalbakken of als groentetuin. Maar de hoofdzaak is genieten van je vrije tijd. “Wij zijn niet zulke tuinierders” zeggen mensen er soms nog bij. Maar het grappige is dat liefhebbers van tuinieren vaak onbewust een onderhoudsarme tuin hebben. Bij de tuinliefhebbers is er namelijk helemaal geen plek voor onkruid, want elke plekje is bezet met een plantje.

Misverstand over bodembedekkers.

De truc voor een onderhoudsarme beplanting is dus dat er geen kans is voor onkruid om er te groeien. De bodem moet bedekt zijn met planten, zodat er geen licht op de bodem komt, want in het donker groeit niks. Het is gewoon een kwestie van harde concurrentie voor een plekje op aarde. Maar met het bedekken van bodem worden niet per se “bodembedekkers” bedoeld. (Met bodembedekkers hebben we het over kruipende lage planten). Deze bodembedekkers werken soms best goed, maar om een tuin helemaal in te planten met lage plantjes is niet leuk. Eigenlijk is elke plant een bodembedekker, het maakt niet uit hoe hoog het wordt of dat kruipt of niet, het gaat erom dat planten dicht genoeg op elkaar staan waardoor je de aarde niet meer ziet. Dat kan met struiken, met bomen, vaste planten en ook met éénjarige planten.

Onderhoudsvrij dus?

Nou, onderhoudsvrij. Dat ook weer niet helemaal. In zo'n gesloten beplanting ben je meer sturend bezig. Niet met onkruid schoffelen, maar meer met af en toe wat wegknippen van een takje zodat ze elkaar niet in de weg gaan staan of overgroeien. Hier en daar pluk je een onkruidje weg of een uitgebloeid bloemetje. Het is heel ander werk. Je bent met de planten bezig en niet met het onkruid. Je doet dat gewoon een beetje terloops als je er langs loopt of als je er toevallig bent. Voordat je er erg in hebt ben je aan het tuinieren en krijg je er stiekem zelfs wat plezier in.

Het gaat niet altijd op.

Soms werkt het even niet. Vooral in periodes zoals nu, wanneer de winterse temparatuur hoog is, groeit het onkruid terwijl de planten nog kaal zijn en de er toch licht op de bodem valt. Gras en vogelmuur bijvoorbeeld kunnen toch nog flink terrein winnen in de winter en in de lente. Iets wat zeker kan helpen is het niet te vroeg opruimen van het blad en niet te vroeg afknippen van afgestorven planten, want ook dat bedekt te bodem en voorkomt onkruid. Feitelijk hoeven afgestorven plantendelen helemaal niet opgeruimd te worden. Je kan met een heggenschaar bovenaan de plant beginnen te knippen en dan zo al knippen naar beneden gaan, dan is het helemaal versnipperd en kan het als bemesting blijven liggen. Dat is een hele efficiënte en natuurlijke manier van tuinieren. Niet iedereen is daar van gecharmeerd en soms valt er zoveel blad van bomen tussen dat het teveel is voor de bodemleven om het zo snel te verwerken. Bladeren, zoals van een eik, verteren heel langzaam. Sommige planten kunnen daar niet tegen en zul je toch moeten gaan blad harken.

Prairie is de oplossing.

Voor een vrolijke bloeiende vaste plantenborder is de “prairie” methode een hele mooie oplossing om minimaal onderhoud te hebben. Misschien denk je bij prairie aan een droevig en troosteloos landschap in een zwart-witte cowboyfilm, maar het tegendeel is waar in dit geval. Een prairiebeplanting is een mengsel van sterke diep wortelende uitbundig bloeiende vaste planten en siergrassen. De planten worden geplant in een laagje van 6-8 cm lavakorrels. De onderkant van het kluitje staat net in de grond. Het laagje Lavakorrels houdt geen water of voeding vast, dus in dat laagje groeit niet gemakkelijk onkruid. Ook zorgt de lava voor een laagje waarmee geen capillair water naar boven gevoerd wordt en er niet zoveel water verdampt in warme perioden, terwijl regenwater er gemakkelijk doorheen zakt. Bij aanplant lijkt het wel wat op een prairie, maar in de zomer is het zo gesloten dat je de bodem en de lava eigenlijk niet meer ziet.

Ander materialen i.p.v lava?

Ja, het kan ook met grint of split, maar lava is vooral heel licht materiaal en de kleur is vrij neutraal en heeft daarom wel de voorkeur.

Het gebruik van organisch materiaal zoals bijvoorbeeld boomschors of snippers hebben niet het juiste effect. Dit zal na een tijdje verteerd zijn en komt er een explosie van voeding vrij waardoor er ineens heel veel onkruid zal groeien. Daarbij zie je dat tijdens het verteerproces de planten heel matig groeien.

Wat is voor jou het beste?.

Er zijn dus verschillende methoden, en het hangt af van de plek wat het beste zal werken. Ik kan je helpen met de juiste keuze voor een onderhoudsvriendelijke beplanting. En het leuke is dat je als Gold Member er nooit alleen voor staat, ik sta altijd klaar om je vragen te beantwoorden en advies te geven als je het even niet weet wat je moet doen.